دلزدگی زناشویی، به‌عنوان یک پدیده آسیب‌زا در تعاملات زوجي، با ایجاد پیامدهای نامطلوب می‌‌تواندکانون رابطه‌ را آشفته وگسسته ‌‌نماید. لذا، بررسی عوامل ‌‌مؤثر بر آن ‌حائز اهمیت است. بر این اساس، هدف از پژوهش‌حاضر تعیین نقش میانجی‌گر پرخاشگری ارتباطی پنهان وکیفیت رابطه زوجی در رابطه بین اعتیاد به اینترنت و دلزدگی زناشویی بود. پژوهش‌حاضر یک مطالعه توصیفی بود‌که روی 337 زن متأهل شهر تهران در سال 1402 انجام شد. شرکت‌کنندگان با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه‌های دلزدگی زناشویی پاینز و همکاران ‌(1996)، پرخاشگری ‌رابطه‌ای پنهان کارول و همکاران ‌(2006)، اعتیاد به اینترنت یانگ ‌(2009) وکیفیت رابطه زوجی کوندی و همکاران ‌(2016) استفاده شد. داده‌ها با روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتايج تحلیل میانجی نشان دادکه اثر مستقیم اعتیاد به اینترنت بر دلزدگی زناشویی معنادار بود ‌(210/0=β؛000/0=p).اثر غیرمستقیم اعتیاد به اینترنت بر دلزدگی زناشویی هم از طریق پرخاشگری ارتباطی پنهان و هم از طریق کیفیت رابطه زوجی نیز معنادار بود ‌(به‌ترتیب 039/0=β؛ 002/0=p و 128/0=β؛ 002/0=p). بنابراین، پرخاشگری ارتباطی پنهان و کیفیت رابطه زوجی در رابطه بین اعتیاد به اینترنت و دلزدگی زناشویی نقش میانجی‌گری جزیی را ایفا نمودند. نتایج این پژوهش می‌تواند با گسترش مفاهیم نظری در زمینه زوج درمانی و ارائه بینشی جدید در مورد پیچیدگی‌های روابط، برای محققان و درمانگران سلامت روان مفید واقع شود. افزون‌بر این، از منظر عملی می‌تواند به‌عنوان مبنایی برای طراحی مداخلات جهت بهبود روابط زوجی قرار گیرد.

http://www.iranapsy.ir/Article/45324/FullText